Het Casa de Pilatos is een absolute must voor liefhebbers van kunst, architectuur en de typisch Andalusische azulejos. Dit adellijke tegelpaleis is een van de belangrijkste historische bezienswaardigheden van de Zuid-Spaanse stad Sevilla.
Het paleis uit de late vijftiende eeuw ligt in het centrum van de stad, aan de rand van de Joodse wijk Santa Cruz. Het gebouw bevat zowel elementen uit de mudéjar-architectuur (een mengstijl van westerse en Moorse invloeden) als elementen uit de renaissance-architectuur. Met de bouw van het Casa de Pilatos werd deze zestiende-eeuwse Italiaanse kunststroming in Andalusië geïntroduceerd. Halverwege de negentiende eeuw is het paleis opnieuw aangepast met elementen uit de romantiek waardoor een uniek en harmonieus geheel van uiteenlopende stijlen is ontstaan.
Via crucis
Oorspronkelijk behoorde het paleis toe aan een invloedrijke Joodse familie. De Spaanse inquisitie onteigende het paleis en verkocht het door aan de edelman don Pedro Enríquez de Ribera. Hij kocht ook de naastgelegen panden waarmee het Casa de Pilatos het grootste privépaleis van Sevilla werd. Zijn erfgenaam Fadrique Enríquez de Ribera vertrok aan het begin van de zestiende eeuw op bedevaart naar Jeruzalem. De volksoverlevering vertelt dat Fadrique na thuiskomst in Sevilla een kruisweg maakte vanaf zijn paleis naar het monument Cruz del Campo, dat nog steeds in de wijk Barrio de Nervión staat. De afstand hiervan zou precies even lang zijn als de via crucis tussen het huis van de prefect Pontius Pilatus en de berg Golgotha.
Half miljoen azulejos
Azulejos, de geglazuurde keramische muur- en vloertegels in hoofdzakelijk blauw, groen, okergeel, zwart en wit, zijn een erfenis van de eeuwenlange Moorse bezetting in Andalusië. Deze kunstvorm brachten de Arabieren uit het Perzische Rijk mee naar Zuid-Spanje. Zeker een half miljoen azulejos in meer dan 150 verschillende patronen sieren de binnenhoven van het paleis en zijn van een adembenemende schoonheid.
Prachtige eenheid van verschillende stijlen
Ondanks de liefde van Fadrique voor de Italiaanse renaissance, liet hij het marmer dat uit Italië kwam decoreren met Moorse elementen. Het paleis waarin de verschillende architectonische stijlen samenkomen vanaf de Romeinse tijd tot aan de negentiende-eeuwse romantiek, met de marmeren entree, de lange gangen, de prachtig vakwerkplafonds, de typisch Andalusische patio’s, de brede trappen met daarboven de grote koepel en de houten deuren maken dit paleis zeker zo interessant als het veel grotere Alcazar van Sevilla. De tweede verdieping herbergt een mooie kunstverzameling van schilderijen en fresco’s uit de zestiende tot de negentiende eeuw. Het Casa de Pilatos wordt wel gezien als het best bewaarde zestiende-eeuwse Andalusische paleis.
Casa de Medinaceli
Tot op heden is het huis in het bezit van een van de grootste adellijke families van Spanje, la Casa Ducal de Medinaceli. De laatste erfgenaam, Marco Hohenlohe-Langenburg y Medina, Duque XIX de Medinaceli, woont nog steeds boven in het paleis waarvan hij na het overlijden van zijn oma in 2013 eigenaar is.
